De politieagent stopte de oorlogsveteraan. De reden heeft me tot tranen geleid.
Iedereen die een familielid heeft die in het leger gediend heeft en op een missie is geweest, weet dat dit een moeilijke ervaring was. Constante onwetendheid en angst voor hun veiligheid werkt op hun geestelijke weerbaarheid. We hebben al artikels geschreven over gezinnen waarvan familieleden verrast waren door een vroegere terugkeer. Helaas is niet elke familie zo gelukkig. De droevige waarheid is dat veel soldaten niet naar huis komen. Soms vinden gezinnen troost in de meest onverwachte plaatsen en dat is waar dit verhaal over gaat ...
William Jazwinski uit New York, een Irak-veteraan , was op weg toen een politiepatrouille hem stopte.

William publiceerde het gesprek met de officier op zijn Facebook-profiel. In een paar dagen werd zijn post 10.000 keer gedeeld!
WJ - Goedemorgen, ging ik te snel?
P - Goedemorgen, nee, je ging niet te snel. Ik wilde u alleen bedanken voor wat u gedaan heeft voor mijn land.
WJ - Aaaa. U heeft de sticker op de auto gezien. Graag gedaan.
P - Waar bent u geweest?
WJ - Irak. 15 maanden in Fort Benning.
P - Ah, mijn zoon diende in Irak. Hij kwam niet terug.
WJ - Het spijt me heel erg. Ik ben onlangs naar een posttraumatisch stress-bijeenkomst geweest.
P - Ik zie dat u een vlag in uw wagen hebt. Dezelfde als die van mijn zoon. We hebben die thuis. Mag ik u iets vragen?
WJ - Zeker.
P - Mag ik u een knuffel geven? Je herinnert me aan mijn zoon. Daarom heb ik je gestopt. Voor een tweede keer dacht ik dat je hem was. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij weg is.

Met tranen in mijn ogen knuffelde ik de politieagent. Ik denk dat ik het zoveel nodig had als hij.
Aan alle gezinnen die iemand in de oorlog hebben verloren - God denkt aan jullie. Zonder hen is het erg moeilijk, ik weet. Dank aan iedereen voor de inzet en ondersteuning.

Als dit verhaal je heeft geraakt door twee vreemden die op de weg elkaar ontmoeten, vergeet niet om het op Facebook te delen. Laat ons dankbaarheid en respect tonen aan iedereen die hun leven en gezondheid wagen om hun land te dienen.