Een vader liet zijn gezin achter. 30 jaar later deed het gezicht van een serveerster hem aan iets denken, en deed hij dit.
Een scheiding van ouders heeft altijd invloed op de kinderen, vooral als dit een in een onstuimige atmosfeer is, zoals bij de familie van Sean Whalen was. Sean herinnert zich nog de dag dat hij niet het huis in kon, omdat mijn vader de sloten had vervangen. Zijn moeder, zijn broertje en hij zij op straat gezet. Nu is Sean zelf een alleenstaande vader van drie kinderen. Maar een serveerster van een chinees restaurant… deed hem denken aan het pijnlijke verleden.
Sean had zijn jongste meegenomen naar een Chinees restaurant. Toen hij een serveerster aankeek, deed zij hem denken aan zijn moeder. Dankzij zijn moeder is zijn broertje en hij er bovenop gekomen na wat hun is overkomen. Door haar vastberadenheid is het leven een stuk makkelijker geworden. Sean herkende in de serveerster, juist zo’n alleenstaande moeder, en heeft iets geschreven wat al duizenden heeft ontroert.
"SCHEINDING
Mijn vader en ik hadden ruzie. Ik moest vluchten met mijn moeder en broertje, omdat vader gewelddadig werd. Die nacht hadden wij in een hotel overnacht. Toen wij de volgende dag terug zijn gekomen, waren de sloten al vervangen. Ik observeerde mijn moeder, die het met hem nog probeerde uit te praten, zodat wij op z’n minst onze spullen konden pakken, zonder succes. Wij moesten later terugkomen in aanwezigheid van politie. Ik zal het nooit vergeten toen de agenten mij een zwarte vuilniszak gaven, en benadrukten dat ik maar 10 minuten had om mijn meest waardevolle spullen te pakken. Ik pakte zoveel mogelijk kleding in de zak en dat was de laatste keer dat ik in het huis was waarin ik was opgegroeid. Geen van mijn bekers, die ik had gewonnen met baseball. Geen van alle 10000 basebalkaartjes die ik had verzameld. Ik heb niks meegenomen behalve kleding. En ik heb mijn schildpad achtergelaten!
Wij zijn in een klein appartementje gaan wonen. Wij hadden helemaal niks meer. Mensen uit de kerk hebben ons voorzien van pannen, bedden, voedsel... En mijn vader had de spaarrekening geplunderd, dus had mijn moeder niet meer geld dan wat in haar portemonnee zat. Ik weet niet hoe zij door dit heen is gekomen, zonder enige hulp van familie, of kennissen, nog afgezien van de mensen van de kerk."
"Tot aan vandaag, weet ik niet hoe zij dit heeft gedaan. En ik vraag mij af hoe zij dit heeft volgehouden. Ik denk dat ik dit niet zou kunnen. Ik herinner mij nog duidelijk, haar biddend op haar knieën. Ik kon allen maar speculeren dat dit een gesprek was tussen god, en haar. Ik herinner mij de rollende tranen over de wangen van haar, toen zij god smeekte om hulp. Ik voelde een sterke pijn in die dagen. Ik kon aan veel dingen twijfelen, maar niet aan het feit dat onze moeder ons nooit heeft opgegeven."
